Currently I am reading Neal Whitten's "No-Nonsense Advice For Successful Projects". Some quotable quotes:
There is no limit to what a man can do or where he can go if he doesn't mind who gets the credit
- Ronald Reagan
He who asks is a fool for five minutes, but he who does not ask remains a fool forever
- Chinese Proverb
In the midst of great joy do not promise anyone anything. In the midst of great anger do not answer anyone's letter
- Chinese Proverb
It is my belief, you cannot deal with the most serious things in the world unless you understand the most amusing
- Sir Winston Churchill
Thursday, February 2, 2012
Wednesday, February 1, 2012
घाशीराम कोतवाल
'घाशीराम कोतवाल' बघायचं की नाही हे मला बरेच दिवस ठरवताच येत नव्हतं. कारण हे नाटक जेव्हा प्रथम रंगभूमीवर आलं तेव्हा बरंच वादग्रस्त ठरलं होतं हे मला वाचून माहीत होतं आणि असं नाटक आपल्याला झेपेल की नाही ह्याबद्दल मला जरा शंका होती कारण ह्याबाबतीत मी नाही म्हटलं तरी थोडी, थोडी काय बरीच, conservative आहे. पण मायबोलीवर ह्यावरचा एक लेख वाचला. (सुदैवाने त्यावरची उलटसुलट चर्चा व्हायच्या आत माझं नाटक बघून झालं होतं.) तेव्हा ठरवलं की जाऊन पहायचंच.
नाटक सुरु झालं आणि एकच वेश केलेले १०-१२ ब्राह्मण प्रेक्षकांतून चालत रंगमंचावर पोचले तेव्हा हे नाटक थोडं वेगळं आहे असं जाणवलं. तरीही सुरुवातीचा पद्य भाग पाहून (आणि ऐकून!) हा संगीतनाटकाचा प्रकार तर नव्हे ना अशीही शंका आली. ते मात्र खात्रीने मला झेपलं नसतं :-) पण घाशिरामाची कथा सुरु झाली आणि मी नाटकात गुंतत गेले. घाशीराम सावलादास हा उत्तरेतून पुण्यात नशिब काढायला आलेला एक ब्राह्मण. पुण्यात सगळीकडे अनाचार माजलेला. रात्र झाली की राव काय आणि रंक काय सगळ्यांची पावलं बावनखणीकडे वळणारी. ह्याला अगदी शहरातील ब्रह्मवृंदही अपवाद नाही. बावनखणीतल्या एका खणात गुलाबी नावाच्या तमासगीर बाईकडे घाशीराम नोकरीला लागतो. तिथे आलेल्या नाना फडणवीसांकडून त्याला एक किंमती हार बक्षीस म्हणून मिळतो पण गुलाबी आपल्या नोकरांकरवी तो काढून घेते. आणि मारहाण करून घाशिरामाला हाकलून देते. तश्यात रमण्यातून दक्षिणा घेऊन परतणाऱ्या एका ब्राह्मणाची दक्षिणा चोरल्याचा आळ त्याच्यावर येतो आणि त्याला मारमारून गावाबाहेर काढलं जातं. पुण्यावर आणि त्यातल्या ब्राम्हणावर सूड उगवायचा तो निश्चय करतो. आपली तरुण सुंदर मुलगी ललितागौरी नाना फडणवीसांच्या नजरेस पडेल अशी तो तजवीज करवतो आणि तिचं आयुष्य पणाला लावून आपण पुण्याचा कोतवाल बनतो. मग सुरु होते त्याची राजवट आणि पुण्यातल्या लोकांना सळो की पळो होऊन जातं. पुढे काय होतं ते जाणून घ्यायचं असेल तर तुम्हाला त्यासाठी हे नाटक पहावं लागेल :-)
नाटकाची कथा किती खोटी, किती खरी, घाशीराम कोतवाल खरा होता का ते काल्पनिक पात्र आहे, नाना फडणवीस नाटकात दाखवलेत तसे प्रत्यक्षात होते का नव्हते, हे नाटक ब्राह्मणविरोधी आहे का नाही ह्या सगळ्या वादात मला पडायचं नाही. पण पुण्याच्या कलाकारांनी ते अत्यंत सुरेख पध्दतीने सादर केलं ह्यात शंकाच नाही. मला गाण्यातलं फारसं कळत नाही. त्यामुळे नाटकातली गाणी कशी होती ह्याबद्दल मला काही लिहिता येणार नाही. पण नाना फडणवीसांचं काम करणारया कलाकाराने अगदी जिवंत अभिनय केला. ललितागौरीकडे त्याचं लंपटपणे पहाणं एक प्रेक्षक म्हणूनच नव्हे तर एक स्त्री म्हणूनसुध्दा असह्य वाटलं. घाशिरामाची भूमिका करणारया नटाने त्याची कोतवाल असतानाची गुर्मी आणि नंतरची अगतिकता अश्या पद्धतीने दाखवली की त्याने स्वत:च्याच मुलीच्या आयुष्याची जी राखरांगोळी केली ती क्षम्य नाही हे माहीत असूनही क्षणभर त्याची द्या आली. हं, आता नाना आणि घाशिरामाच्या तोंडचे काही संवाद 'Bold' वाटले. पण हा कदाचित माझ्या conservative दृष्टीकोनाचा भाग असावा.
एकंदरीत काय तर कुठल्याही वादात न पडता एक नाटक म्हणून एकदा पहावाच असा हा घाशीराम कोतवाल आहे.
नाटक सुरु झालं आणि एकच वेश केलेले १०-१२ ब्राह्मण प्रेक्षकांतून चालत रंगमंचावर पोचले तेव्हा हे नाटक थोडं वेगळं आहे असं जाणवलं. तरीही सुरुवातीचा पद्य भाग पाहून (आणि ऐकून!) हा संगीतनाटकाचा प्रकार तर नव्हे ना अशीही शंका आली. ते मात्र खात्रीने मला झेपलं नसतं :-) पण घाशिरामाची कथा सुरु झाली आणि मी नाटकात गुंतत गेले. घाशीराम सावलादास हा उत्तरेतून पुण्यात नशिब काढायला आलेला एक ब्राह्मण. पुण्यात सगळीकडे अनाचार माजलेला. रात्र झाली की राव काय आणि रंक काय सगळ्यांची पावलं बावनखणीकडे वळणारी. ह्याला अगदी शहरातील ब्रह्मवृंदही अपवाद नाही. बावनखणीतल्या एका खणात गुलाबी नावाच्या तमासगीर बाईकडे घाशीराम नोकरीला लागतो. तिथे आलेल्या नाना फडणवीसांकडून त्याला एक किंमती हार बक्षीस म्हणून मिळतो पण गुलाबी आपल्या नोकरांकरवी तो काढून घेते. आणि मारहाण करून घाशिरामाला हाकलून देते. तश्यात रमण्यातून दक्षिणा घेऊन परतणाऱ्या एका ब्राह्मणाची दक्षिणा चोरल्याचा आळ त्याच्यावर येतो आणि त्याला मारमारून गावाबाहेर काढलं जातं. पुण्यावर आणि त्यातल्या ब्राम्हणावर सूड उगवायचा तो निश्चय करतो. आपली तरुण सुंदर मुलगी ललितागौरी नाना फडणवीसांच्या नजरेस पडेल अशी तो तजवीज करवतो आणि तिचं आयुष्य पणाला लावून आपण पुण्याचा कोतवाल बनतो. मग सुरु होते त्याची राजवट आणि पुण्यातल्या लोकांना सळो की पळो होऊन जातं. पुढे काय होतं ते जाणून घ्यायचं असेल तर तुम्हाला त्यासाठी हे नाटक पहावं लागेल :-)
नाटकाची कथा किती खोटी, किती खरी, घाशीराम कोतवाल खरा होता का ते काल्पनिक पात्र आहे, नाना फडणवीस नाटकात दाखवलेत तसे प्रत्यक्षात होते का नव्हते, हे नाटक ब्राह्मणविरोधी आहे का नाही ह्या सगळ्या वादात मला पडायचं नाही. पण पुण्याच्या कलाकारांनी ते अत्यंत सुरेख पध्दतीने सादर केलं ह्यात शंकाच नाही. मला गाण्यातलं फारसं कळत नाही. त्यामुळे नाटकातली गाणी कशी होती ह्याबद्दल मला काही लिहिता येणार नाही. पण नाना फडणवीसांचं काम करणारया कलाकाराने अगदी जिवंत अभिनय केला. ललितागौरीकडे त्याचं लंपटपणे पहाणं एक प्रेक्षक म्हणूनच नव्हे तर एक स्त्री म्हणूनसुध्दा असह्य वाटलं. घाशिरामाची भूमिका करणारया नटाने त्याची कोतवाल असतानाची गुर्मी आणि नंतरची अगतिकता अश्या पद्धतीने दाखवली की त्याने स्वत:च्याच मुलीच्या आयुष्याची जी राखरांगोळी केली ती क्षम्य नाही हे माहीत असूनही क्षणभर त्याची द्या आली. हं, आता नाना आणि घाशिरामाच्या तोंडचे काही संवाद 'Bold' वाटले. पण हा कदाचित माझ्या conservative दृष्टीकोनाचा भाग असावा.
एकंदरीत काय तर कुठल्याही वादात न पडता एक नाटक म्हणून एकदा पहावाच असा हा घाशीराम कोतवाल आहे.
Two Litte Girls In Blue - by Mary Higgins Clark
I had meant to read this one months back. Not sure why I missed it. It's about two 3-year old twins, Kathy and Kelly, who go missing from their home one night. The kidnappers demand a ransom. The father's company comes forward to pay it. But only one girl, Kelly, is returned to the parents by the kidnappers - along with the note that the other one, Kathy, was killed unintentionally. The thing that baffles both - the parents and the investigators - is the fact that Kelly keeps telling them that Kathy is alive and wants to come home. Is Kelly telling the truth? Or is this the child's way of dealing with the trauma of kidnapping?
I usually skim through the 'Acknowledgments' section of the book just to know who has contributed in bringing out the book. Most of the authors thank the publishers, editing team, subject matter experts, their spouses, siblings, kids, children, cats, dogs, friends, neighbors - a veritable list that can put an Oscar acceptance speech to shame! The 'Acknowledgments' section of this book was a bit different. Along with the usual 'Thanks's and 'I owe You's, there were a few references to books dedicated to twin telepathy. I include a list here not just for the benefit of whosoever is reading this post but also for my own reference:
Twin Telepathy: the Psychic Connection - by Guy Lyon Playfair
Entwined Lives - by Nancy L. Segal
Twin Tales: The Magic and Mystery of Multiple Births - by Donna M. Jackson
One Being A Twin - by Shannon Baker
Nature's Clones - Psychology Today by Jill Neimark
All in all, a good read but the suspects' list is rather short and each of them has a thin motive. That's why, almost right till the end, I wasn't sure who the Pied Piper could be. Of course, it is not difficult to arrive at the answer by process of elimination and that's what I ended up doing.
BTW, the title of this novel seems to have been borrowed from the song "Two Litte Girls In Blue". This delightful song can be heard here.
I usually skim through the 'Acknowledgments' section of the book just to know who has contributed in bringing out the book. Most of the authors thank the publishers, editing team, subject matter experts, their spouses, siblings, kids, children, cats, dogs, friends, neighbors - a veritable list that can put an Oscar acceptance speech to shame! The 'Acknowledgments' section of this book was a bit different. Along with the usual 'Thanks's and 'I owe You's, there were a few references to books dedicated to twin telepathy. I include a list here not just for the benefit of whosoever is reading this post but also for my own reference:
Twin Telepathy: the Psychic Connection - by Guy Lyon Playfair
Entwined Lives - by Nancy L. Segal
Twin Tales: The Magic and Mystery of Multiple Births - by Donna M. Jackson
One Being A Twin - by Shannon Baker
Nature's Clones - Psychology Today by Jill Neimark
All in all, a good read but the suspects' list is rather short and each of them has a thin motive. That's why, almost right till the end, I wasn't sure who the Pied Piper could be. Of course, it is not difficult to arrive at the answer by process of elimination and that's what I ended up doing.
BTW, the title of this novel seems to have been borrowed from the song "Two Litte Girls In Blue". This delightful song can be heard here.
Shopping For Death
I was watching 'Alfred Hitchcock Presents' over the weekend (Friday, Fox Crime, 9:30pm-10:30pm). I missed the beginning of the first short story but the twist in the end was a good one. The second short story was titled 'Shopping For Death'. I confess that I didn't understand this one much. What impressed me most, however, was the acting by one of the 3 main characters - a lady who is so harassed by her poverty, miserable existence and soaring heat that she practically bites the head off anyone who dares to cross her path. As I watched her, I simply forgot that she is an actress who is essaying her part. She seemed so natural. I have no idea what her name was but she did one helluva job!
Sunday, January 29, 2012
लव्हबर्डस
मराठीत ह्याआधी रहस्यप्रधान नाटकं होऊन गेली की नाही हे मला माहीत नाही. पण मी नाटकं बघायला सुरुवात केल्यापासून तरी मी अश्या नाटकांबद्द्दल फारसं वाचलेलं नाही. म्हणून 'लव्हबर्डस' बद्दल फार उत्सुकता होती.
नाटक सुरु होतंच ते देविकाला हॉस्पिटलातून आलेल्या एका फोनने. तिच्या नवर्याला, विश्वासाला, अपघात झालेला असतो. ह्या भयानक अपघातात त्याची स्मृती तर जातेच पण चेहेराही न ओळखण्याइतका विद्रूप होतो. plastic surgery च्या सहाय्याने देविका नवर्याला त्याचं पूर्वीचं रूप मिळवून देण्यात यशस्वी होते. पण स्मृतीचं काय?तरी देविका आणि ऑफिसातली सेक्रेटरी ह्या दोघींच्या मदतीने विश्वास आपल्या हरवलेल्या आयुश्याचे तुकडे जोडत असतो. आणि एके दिवशी त्याला एक बिल सापडतं - ५ लाख रुपयांचे लव्हबर्डस खरेदी केल्याचं. तो गोंधळून जातो. त्या लव्हबर्डसच्या दुकानात फोन केल्यावर त्याला दुकानाचे मालक साने भेटायला येतात. ते जे काही सांगतात त्याने विश्वासच्या पायांखालची जमीनच सरकते. असं काय सांगतात साने? हे लव्हबर्डसचं रहस्य काय असतं? :-)
खरं तर plastic surgery करून एखाद्याचा चेहेरा बदलायची कल्पना वापरून वापरून इतकी गुळगुळीत झाली आहे की त्यातलं रहस्य आधीच कळून जातं. पण तरी एखादा नवा ट्विस्ट असेल आणि तसं नसलं तरी एक बर्यापैकी रहस्यप्रधान नाटक पहायला मिळेल अशीच माझी अपेक्षा होती.ती काही अंशी नाटकाने पूर्ण केली. माझ्यासाठी नाटकातला सगळ्यात जास्त लक्षात राहिलेला भाग म्हणजे साने झालेल्या गिरीश साळवींचा अभिनय. सानेची विशिष्ट पद्धतीने बोलायची लकब, हात हलवणं, रोखून पहाणं, विश्वासला मदत करायाची त्यांची धडपड सगळं त्यांनी अगदी चोख वठवलं. देविका झालेल्या अमृता सुभाषला आत्तापर्यंत एकदाच पाहिलं होतं ते टीव्हीवरच्या 'अवघाची संसार' नावाच्या रटाळ मालिकेतल्या आसावरी भोसलेच्या भूमिकेत. त्यात तिला टिपं गाळण्यापलीकडे फारसं काम नव्हतं. तिची बिनधास्त देविका आवडली. सगळ्यात निराशा केली ती अनिकेत विश्वासरावने. 'सूर्याची पिल्ले' मधला त्याचा अभिनय मला आवडला होता. पण ह्या नाटकात मात्र त्याच्या अभिनयक्षमतेच्या मर्यादा स्पष्ट झाल्यासारख्या वाटल्या. नाटकात बऱ्याच ठिकाणी विश्वासच्या तोंडी विनोदी किंवा गंभीर परिणाम साधणारे संवाद आहेत पण दोन्ही वेळेस अभिनय मात्र त्रागा केल्यासारखा अपेक्षित आहे. हा अभिनय दोन्ही वेळेस त्याने एकाच पद्धतीने केला. त्यामुळे गंभीर संवादाच्या वेळी प्रेक्षक हसल्याचे जाणवलं.
विश्वासचं घर आणि ऑफिस दोन्हीचं नेपथ्य सुरेख वाटलं. तसेच काही प्रसंग आणि फोनवरचे संवाद पडद्यावर दाखवण्याची कल्पनाही मला आवडली. त्यामुळे प्रसंग अधिक परिणामकारक झाले. नाटकात वापरलेलं गूढ संगीतसुद्धा मस्तच. नेमकं हेच कथाबीज असलेला एक हिंदी चित्रपट पाहिल्यासारखं मला वाटतंय पण त्याचं नाव आठवत नाही. तो चित्रपट पाहिला नसता तर हे नाटक अजून आवडलं असतं ह्यात शंकाच नाही.
नाटक सुरु होतंच ते देविकाला हॉस्पिटलातून आलेल्या एका फोनने. तिच्या नवर्याला, विश्वासाला, अपघात झालेला असतो. ह्या भयानक अपघातात त्याची स्मृती तर जातेच पण चेहेराही न ओळखण्याइतका विद्रूप होतो. plastic surgery च्या सहाय्याने देविका नवर्याला त्याचं पूर्वीचं रूप मिळवून देण्यात यशस्वी होते. पण स्मृतीचं काय?तरी देविका आणि ऑफिसातली सेक्रेटरी ह्या दोघींच्या मदतीने विश्वास आपल्या हरवलेल्या आयुश्याचे तुकडे जोडत असतो. आणि एके दिवशी त्याला एक बिल सापडतं - ५ लाख रुपयांचे लव्हबर्डस खरेदी केल्याचं. तो गोंधळून जातो. त्या लव्हबर्डसच्या दुकानात फोन केल्यावर त्याला दुकानाचे मालक साने भेटायला येतात. ते जे काही सांगतात त्याने विश्वासच्या पायांखालची जमीनच सरकते. असं काय सांगतात साने? हे लव्हबर्डसचं रहस्य काय असतं? :-)
खरं तर plastic surgery करून एखाद्याचा चेहेरा बदलायची कल्पना वापरून वापरून इतकी गुळगुळीत झाली आहे की त्यातलं रहस्य आधीच कळून जातं. पण तरी एखादा नवा ट्विस्ट असेल आणि तसं नसलं तरी एक बर्यापैकी रहस्यप्रधान नाटक पहायला मिळेल अशीच माझी अपेक्षा होती.ती काही अंशी नाटकाने पूर्ण केली. माझ्यासाठी नाटकातला सगळ्यात जास्त लक्षात राहिलेला भाग म्हणजे साने झालेल्या गिरीश साळवींचा अभिनय. सानेची विशिष्ट पद्धतीने बोलायची लकब, हात हलवणं, रोखून पहाणं, विश्वासला मदत करायाची त्यांची धडपड सगळं त्यांनी अगदी चोख वठवलं. देविका झालेल्या अमृता सुभाषला आत्तापर्यंत एकदाच पाहिलं होतं ते टीव्हीवरच्या 'अवघाची संसार' नावाच्या रटाळ मालिकेतल्या आसावरी भोसलेच्या भूमिकेत. त्यात तिला टिपं गाळण्यापलीकडे फारसं काम नव्हतं. तिची बिनधास्त देविका आवडली. सगळ्यात निराशा केली ती अनिकेत विश्वासरावने. 'सूर्याची पिल्ले' मधला त्याचा अभिनय मला आवडला होता. पण ह्या नाटकात मात्र त्याच्या अभिनयक्षमतेच्या मर्यादा स्पष्ट झाल्यासारख्या वाटल्या. नाटकात बऱ्याच ठिकाणी विश्वासच्या तोंडी विनोदी किंवा गंभीर परिणाम साधणारे संवाद आहेत पण दोन्ही वेळेस अभिनय मात्र त्रागा केल्यासारखा अपेक्षित आहे. हा अभिनय दोन्ही वेळेस त्याने एकाच पद्धतीने केला. त्यामुळे गंभीर संवादाच्या वेळी प्रेक्षक हसल्याचे जाणवलं.
विश्वासचं घर आणि ऑफिस दोन्हीचं नेपथ्य सुरेख वाटलं. तसेच काही प्रसंग आणि फोनवरचे संवाद पडद्यावर दाखवण्याची कल्पनाही मला आवडली. त्यामुळे प्रसंग अधिक परिणामकारक झाले. नाटकात वापरलेलं गूढ संगीतसुद्धा मस्तच. नेमकं हेच कथाबीज असलेला एक हिंदी चित्रपट पाहिल्यासारखं मला वाटतंय पण त्याचं नाव आठवत नाही. तो चित्रपट पाहिला नसता तर हे नाटक अजून आवडलं असतं ह्यात शंकाच नाही.
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
