अनुवादित साहित्य असणारा दिवाळी अंक घ्यायचा की नाही हे मला दरवर्षी नव्याने ठरवावं लागतं. कारण अनुवाद ही अशी गोष्ट आहे की ती जर जमली नाही तर ती कथा किंवा कादंबरी जे काय असेल ते एकदम कृत्रिम वाटायला लागते. ओरिजिनल वाचता आली असती तर बरं झालं असतं ही बोच लागते. आणि वेळ फुकट गेला ही चिडचिड होते. पदरचे पैसे खर्च करून हा त्रास का विकत घ्या. अर्थात मी ही पोस्ट करतेय म्हणजे २०२२ च्या दिवाळीत हा अंक घेतला हे उघड आहे. असो.
ह्यातल्या खूप आवडलेल्या गोष्टी म्हणजे पोस्ट ऑफिस (गौरीशंकर गोवर्धनराम जोशी हे मूळ गुजराती लेखक - गुजराती थोडंफार समजत असल्याने ह्यांचं मूळ साहित्य शोधून वाचायचा प्रयत्न करता येईल म्हणून ही नोंद), कुंती व निषादी (मूळ लेखिका महाश्वेतादेवी), पोस्टमास्तर (मूळ लेखक रवींद्रनाथ टागोर - बंगाली शिकायला मुहूर्त लागेतो मूळ साहित्य वाचणं अशक्य!), कोलकाता शेई काल, एई काल (मूळ लेखिका आशापूर्णादेवी), दही विक्रेती (मूळ लेखक मस्ती व्यंकटेश अय्यंगार - इथे मूळ साहित्य वाचणं ह्या जन्मी शक्य होईल असं वाटत नाही!), टेलिग्राम (मूळ लेखक आयन क्रायटन स्मिथ - हे नाव आधी कधी ऐकलं नव्हतं), रमजानी (मूळ लेखक ललित मिश्रा), वळून बघता मागे (मूळ लेखिका इस्मत चुगताई), ढिगाऱ्याचा मालक (मूळ लेखक मोहन राकेश), नांगर बोलतोय (मूळ लेखक पोंकून्नम वारकी) आणि मोहर बदलून गेली (मूळ लेखक कृष्णा सोबती).
हिंदी साहित्य वाचायला सुरूवात करायला हवी हे पुन्हा एकदा प्रकर्षाने जाणवलं. खरं तर मराठी साहित्यसुद्धा आपण फारसं वाचलेलं नाही ही जुनी बोच आहेच. साठी उलटण्याची वाट बघायला नको - कल करे सो आज कर, आज करे सो अब हेच खरं.
Posts
