२०२१ मध्ये हा अंक आणला होता तेव्हा फारसा आवडला नाही. पण भयकथा (वाचून कितीही टरकली तरी!) हा आवडीचा विषय असल्याने 'ह्या वर्षी घेऊन बघू या' असं म्हणत २०२२च्या दिवाळीत आणला.
पहिलीच कथा नारायण धारपांची. त्यांच्या भयकथा मी फारश्या वाचलेल्या नाहीत. म्हणून उत्सुकतेने वाचली खरी. पण बहुतेक ही acquired taste असावी. कारण मला ती भयकथा कमी आणि विनोदी कथा जास्त वाटली. तरी त्यांच्या बाकी भयकथा कितीही वाचाव्या असं वाटत असलं तरी ते धाडस अजून होईल असं वाटत नाही. श्रीकांत सिनकर ह्यांची 'जेव्हा नराधम ओशाळतो' सुन्न करून गेली. 'ग्रहण' ही जी.ए.ची कथा शाळेत असताना मराठीच्या पुस्तकात होती त्यामुळे स्किप केली. 'अनघा' सत्यकथा असेल तर 'बाप रे!' म्हणण्यावाचून गत्यंतर नाही.
'सर्पकुल', 'फक्त २४ तास', 'मृत्युंजयी', 'स्वप्नेरी जग' (स्वप्नेरी हा शब्द मराठीत आहे?), 'सोबत', 'तो बघतोय', 'बीपीओ', 'धन्यवाद' ह्या कथा आवडल्या. 'कैद्यांमधला माणूस' हा लेख वेगळा असला तरी भयकथा विशेषांकात तो समाविष्ट करण्याचं प्रयोजन कळलं नाही. 'शैशवपद' आवडली पण लहान बाळाचा खून, आत्मा वगैरे वाचून कसंतरी झालं.
'नेणीव', 'संधीकाळ', '८४ लिमिटेड', 'पाठलाग', 'मागे वळून पहाताना', 'थरार', 'प्लेसमेंट', ' किस्मत गेस्ट हाऊस', 'मृत्युगोल', 'पाखरू' ह्या कथा predictable वाटल्या.
'रात्रपाळी', 'माणिक', 'सुनसान रस्ता', 'भय स्वप्नीचे गेले नाही' ह्या कथा एक तर पटलया नाहीत किंवा आवडल्या नाहीत. 'सापळा' ही कथा खूप मोठी आहे पण आयटी क्षेत्रात असल्याने क्रिप्टो करन्सी बद्दल थोडीफार माहिती असूनही मला ती बरीच far-fetched वाटली. 'दैव देतं कर्म नेतं' ही पटली नाही. Contact list मध्ये असलेला नंबर डायल केला जातोय हे हिमानीला कसं कळलं नाही? तसंच व्हिजिटिंग कार्ड वरच्या नंबरवरून एक-दीड वर्ष तिने विजय पाटीलशी संपर्क करायचा प्रयत्नही केला नाही हे अतर्क्य वाटतं. 'अखेरची भेट' ही कथा आधी मायबोली ह्या साईटवर वाचल्यासारखी वाटली. 'साक्षीदार' ही कथाही थोडी आटोपशीर करायला हवी होती असं वाटून गेलं.
एकुणात काय तर मला वाटतं ह्या वर्षी मी हा अंक विकत घेणार नाही. मागच्या वर्षीही हेच ठरवलं होतं का? :-)
Posts
