So people are advising Sushil Kumar (winner of Rs 5 Crore Jackpot in KBC) on what he should do with his money. I am no personal finance wiz but nevertheless will pitch in with my 2 cents worth:

1. Clear your tax dues (Income tax people are sure to knock on your door.)
2. Buy a house (or two!)
3. Arm yourself and your wife with basic financial education
4. Get a life insurance
5. Get medical insurance for self and family (including parents)
6. Invest for children's education and your retirement but in a mix of financial products that you understand thoroughly and that are in sync with your risk appetite - debt (most probably FDs) and equity (definitely MFs).

Oh, and a few don'ts:

1. Stay away from everyone promising quick guaranteed returns on your investment
2. Stay away from relatives with their imaginary financial woes
3. Never put all eggs in one basket (this sounds like such a cliche)

Almost every FM channel that I tuned into yesterday had one RJ or other asking listeners about their suggestions on what to do if you find yourself in the shoes of Keenan and Reuben. I wondered what suggestions people could offer. Such criminal behavior can be tackled only if other bystanders are willing to pitch in - which more often than not they aren't. It's sad but it's the fact.

And who can guarantee other people's behavior when most of us cannot predict what our behavior will be if faced with a similar situation? I mean, I might very well say that people should have come to the help of these 2 boys but can I honestly stay that I would have stepped in as well? If I cannot guarantee that, then what right do I have to blame those who didn't?

It sometimes seems like such a hopeless situation. :-(

Best SMS to drag your friends out of mid-afternoon post-lunch stupor:

लम्हा कोई सुहाना साथ हो ना हो
कलमे आज जैसी बात हो ना हो
आपकी दोस्ती हमेशा इस दिलमे रहेगी
चाहे आपमे इन्सानोवाली कोई बात हो ना हो

Here's a weird one - a museum of the gifts from an ex-lover. While an unsolicited advice is never welcome - probably the only such free thing on earth - I would still give it. It's best to return all such gifts to the ex - whether you dumped him/her or he/she dumped you - as soon as possible. Best to travel through life with a clean slate, I say.

खूप दिवसांपासून भगवदगीता वाचायची असं ठरवत होते. पण बेत काही तडीस जात नव्हता. मग पुस्तक समोरच काढून ठेवलं. आता काय बिशाद लागली आहे दुर्लक्ष करण्याची? हे पुस्तक आहे भगवद गीता As it is. सुरुवातीच्या Introduction मधला बराचसा भाग डोक्याच्या खूप उंचावरून गेला. ’कर्म’ ही आजकाल आपल्या सगळ्यांच्याच ओळखीची गोष्ट झाली आहे. पण प्रकृती आणि त्याच्या अनुषंगाने आलेल्या काही व्याख्या एव्हढ्या बाऊन्सर गेल्या की आता आठवू म्हटलं तरी आठ्वत नाहियेत. :-( त्यातून अश्या बाबतीत अस्मादिकांचं डोकं चाळणीलाही लाजवणारं. गळती होत होत शेवटपर्यंत किती उरतंय ते त्या श्रीकृष्णालाच ठाऊक.

शाळेत असताना आठवी ते दहावी संस्कृत घेतलं होतं. त्यामुळे आता मूळ संस्कृतातले श्लोक वाचून अर्थ लावायचा प्रयत्न करतेय - कधी जमतंय, कधी नाही. जमलं की एखाद्या लहान मुलासारखा आनंद होतोय. मग मी गीता विसरून क्षणभर आपण पुन्हा संस्कृतच्या अभ्यासाला सुरुवात केली आहे अश्या दिवास्वप्नात रंगून जातेय. देवा रे! ह्या ओढाळ मनाकडून तूच हे गीतावाचन करून घे आता. पूर्वी अमेरिकेत असताना २ का ३ अध्याय पाठ झाले होते. सहज म्हणून कुठले अध्याय होते ते पहायचा प्रयत्न केला. १ ते १० अध्याय चाळून पाहिले तर एकही श्लोक ओळखीचा दिसेना. धसकलेच एकदम. एव्हढं विसरायला झालंय? पण अकरावा अध्याय उघडला आणि एकदम ओळख पटली. काही दिवस वाचत राहिले तर हा पुन्हा पाठ होईलसं वाटतंय. मग थोडी पुढे गेले आणि पंधरावा अध्याय दिसला. तोही ओळखीचा. ह्यापुढे मात्र गाडी जाईना. दोनच अध्याय पाठ होते का तिसराही होता आणि आता आठ्वत नाहिये? कोणास ठाऊक.

काल सगळी Introduction वाचून संपली. खरं सांगायचं तर त्यातला काही भाग खटकला. एक तर गीता ही अनुभवी, जाणत्या माणसांकडूनच ऐकावी इथपर्यंत ठीक आहे. पण ती disciplic succession मधल्या एखाद्या माणसाकडूनच ऐकावी हा अट्टाहास का ते कळलं नाही. ह्या परंपरेत नसलेली एखादी व्यक्तिही गीतेचा अर्थ जाणून असेल, नाही का? तसंच देवाने सांगितलं आहे म्हणून विश्वास ठेवा हे म्हणणंही पटलं नाही. शेवटची एक गोष्ट म्हणजे एका श्लोकात कृष्णाने असं म्हटलं आहे की माझं नाव घेतल्याने शूद्र, वैश्य किंवा स्त्रियाही मोक्षप्राप्ती करू शकतील. प्रत्यक्ष देवाने त्याच्या लेकरात असा भेदभाव करावा हे विचित्र वाटतं. आपण म्हणतो ना देवाला सगळी सारखीच. मग हे शब्द देवाच्या तोंडचे का वर्णव्यवस्था मानणाया आणखी कोणी नंतर पदरचे घातले?

ह्या सगळ्या प्रश्नांच्या गुंत्यातच आता अध्याय वाचायला सुरु करतेय. मूळ संस्कृतातले श्लोक वाचून अर्थ लावून मग इंग्लीश ट्रान्सलेशन वाचायचं म्हणजे बराच वेळ लागेल. हरकत नाही. सुरुवात केली ही अर्धी लढाई जिंकली. आता रोज वाचत रहाणं ही उरलेली अर्धी. आम्हा सामान्यांना कृष्णासारखा सारथी मिळण्याचं अर्जुनाचं भाग्य नाही पण ’तू ना जाने आसपास है खुदा’ ह्यावर विश्वास आहे. नसेना का माझ्या चर्मचक्षुंना दिसत पण आसपास कुठेतरी माझा कॄष्ण आहे हेच तेव्हढी ताकद द्यायला पुरेसं आहे.

Finally a quote from Formula One's Bernie Ecclestone:

Women should be all dressed in white like all other domestic appliances

Wonder what Simi Garewal will say to this? :-)

(Source: Dressed in white, but not in the kitchen)

Wanna plan a trip to a remote Indian village to get a taste of rural India? You might wanna check this out - Villages get tourism boost with Travel Another India.

Birthday Star

Recently, while reading a Travelogue on Hawaii, I came across the term "Birthday Star". It's basically a star of which distance from earth in light years is same as your age today. In other words, the light that we see from that star today had left it at the time you were born. Cool, huh? To find your Birthday Star, visit Joint Astronomy Centre.

Nargis from UP is being touted as the world's 7 Billionth baby. But honestly, who can confidently say that in this vast world, some other baby hasn't beaten her to the finish line? Doesn't Media have more important topics to cover?

Cooking is a Rocket Science

I felt that the challenge in which the Masterchef Australia contestants had to cook up 4 dishes without any recipes was a tough one. How can you figure out all the ingredients that go in the making of any dish just by tasting it? This one brought forth another question which always haunts me every time I eat a tasty dish - who must have thought of this recipe?

I was reading the Mint Indulge issue when I found the answer in Madhu Menon's "Getting It Just Right" article. Most of us stop at "Right Recipes" steps, but I think those of us who enjoy cooking should make a conscious effort to take the baby steps towards learning about Right Ingredients, Right Techniques and Right Flavors. Mastering "Right Balance" seems difficult at best. And I seriously doubt if I will ever get the time or have the enthusiasm to even venture into the last 3 - Right Composition, Right Ideas and Right Learning.

They sure seem like Rocket Science to me! :-)

अर्ज है.....

अपनी तो मोहबतकी इतनी कहानी है
टूटी हुई कश्टी और ठेहरा हुआ पानी है
एक फ़ूल किताबोंमे दम तोड चुका है
मगर कुछ याद नही आता ये किसकी निशानी है

Why does Hema Malini want to re-launch her daughter Esha? Heaven knows. But if you haven't yet listened to the song 'Someone Somebody' from this re-launch vehicle titled 'Tell Me O Khuda', I think you should give it a try. It has a catchy tune, albeit slightly on the louder scale. It is hard to find any meaning in Hindi movie songs these days, even if you can figure out what the exact words are. But some of the lines in this song might make sense to a lot of us - no matter what the age group.

Saturday morning was 'Call-Customer-Service Day'. First, a call to the Internet Service Provider where I was kept on hold for close to 10 minutes. Tired of listening to the same song, I hung up and called my mobile service provider. I explained to the person that I should have been given discount for the entire number of local messages that I had sent and not a partial one. He too kept me on hold for what seemed like eternity and then told me that he agreed with me! I was told that a request had been made to adjust the amount in the next billing cycle. I should have been given the request number without asking for it but I wasn't so I asked for it. Still, I am not sure that the amount will be adjusted. Oh, and BTW, I didn't even bring up the issue of the service charge and Cess that was levied on top of this extra amount. Who will argue with the customer representative for 2-3 rupees? And that too, on a Saturday morning when the thought of going to office after a break of 5 days is just haunting you like hell. :-)

After that it was back to the Internet Service Provider. This time, I got through and an impersonal recorded voice read out summary of my account - without once asking for my customer account number. I was dumbstruck for a moment. For a bizarre moment it felt as if I have forgotten to log off a site and on returning to the page can see my account details. Did I or didn't I call the mobile service provider in between? Then it struck me that they probably have a new system in place that ties up customer's mobile number with their customer account number. I felt rather silly after I made that deduction.

But for a moment I was totally zapped. Guess the brain is addled up after eating too many Diwali sweets :-)

I am not much for revamping my wardrobe as per the current rules of the ever-changing game called 'fashion'. But even a fashion-ignorant person like me thinks that some rules are too sacred to be broken.

That's why I did a double take when I saw 2 grown-up men with identical shirts in a shopping mall over the weekend. Lest you get any ideas, both had their wives in tow. Of course, the men appeared to be twins. But guys, twins in identical shirts look cute and adorable and all that as long as their respective age is in single digits, don't you think so? :-(

लोकसत्तात दररोज येणारी त्यांच्या दिवाळी अंकातल्या लेखांबद्दलची माहिती वाचून अंकाबद्दल उत्सुकता निर्माण झाली होती. म्हणून मागच्या सोमवारीच अंक घेऊन आले आणि दिवाळीच्या दिवशी अधिरतेने अंक उघडला. पण नाही म्हटलं तरी निराशाच पदरी आली.

पहिले ३-४ लेख अमेरिकेत स्थित असलेल्या आणि तिथे बहुराष्ट्रीय कंपन्यांत नोकरी करणाया भारतीयांचे होते. ह्या लेखांचं प्रयोजन कळलं नाही. वेगळं सांगण्यासारखं असं ह्यांच्यात काहीही नव्हतं. तीच गोष्ट विनोदी लेखांची. एकही लेख ’विनोदी’ वाटला नाही. :-(

सचिन कुंडलकर ह्यांनी लिहिलेला ’ज्याचा त्याचा प्रश्न’ हा लेख वाचून तर हसावं का रडावं हेच कळेना झालं. कोणाच्याही खाजगी आयुष्य़ात नाक खुपसायचा इतरांना हक्क नाही हे लेखकाचं मत अगदी मान्य. आपल्या क्षेत्रात दैदिप्यमान कामगिरी असणाया व्यक्तिचं खाजगी आयुष्य हे त्या कामगिरीचं मूल्यमापन करण्यात गणलं जाऊ नये हेही मान्य. पण म्हणून ’जबरदस्तीचे शारिरिक संबंध सोडता समाजात इतर सर्व प्रकारचे लैंगिक संबंध मोकळेपणे चालू रहावेत अशी माझी इच्छा आहे’ असं म्हणणाया लेखकाची खरोखर कीव आली. लोकांना काहीतरी धक्कादायक वाचायला द्यावं असा एकमेव हेतू लिखाणामागे आहे की काय अशी शंका यावी इतपत ह्या मताच्या समर्थनार्थ त्यांनी मांडलेले मुद्दे तकलादू वाटले. तुम्हाला काय करायचं ते करा हो, बाकीच्या समाजाने काय करावं त्याची नसती उठाठेव कशाला?

’हरवलेल्या दिवसांची गोष्ट’ हाही लेख काही उमजला नाही. आयुष्यातल्या आठवणींचे तुकडे, किंवा कोलाज म्हणा हवं तर, ह्यापलिकडे जाऊन ह्या लेखात नेमकं काय सांगायचं आहे ते निदान मला तरी अजिबात समजलं नाही.

ह्याउलट ’फ़िरुनी पुन्हा भेटेन मी’ हा रविंन्द्र पाथरे ह्यांचा अमृता प्रीतमवरचा लेख आवडला. तसंच ’फ़रिश्ता’, न्यू हनुमान थिएटर आणि सत्यदेव दुबेंवरचे सर्व लेख माहितीपूर्ण होते. ’रॊबर्ट फ़्रॊस्टच्या शेतावर’ वाचून तर अमेरिकेत असताना ह्या जागेला भेट दिली नाही ह्याबद्दल खेद वाटला. पण फ़्रॊस्टच्या कविता वाचून काढायचं मात्र ठरवलं आहे, हा निश्चय कितपत तडीस जातो ते पहायचं. ’गिधाडांवर धाड’, ’खारे पिस्ते’, ’कांदा फ़ेस्टिव्हल’ हे लेख वाचूनही छान माहिती मिळाली. गिरिश कुबेर ह्यांचा ’त्रिशंकूंची पैदास’ हा लेख आजकाल चालणाया मिडिया सर्कसवर विचार करायला लावणारा होता.

हा अनुभव घेऊनही दिवाळी अंक वाचायची हौस काही अजून फ़िटलेली नाहिये. लोकसत्तात भटकंती आणि समदा ह्या अंकांबद्दलची आलेली माहिती आवडली. मिळाले तर वाचायचा बेत आहे. पाहू मिळतात का ते.