WSD Calendar 2012 - 'Best Friends' is now available!

I got the following email from The Welfare Of Stray Dogs(WSD) and am spreading the good word :-)

You will be happy to know that our calendar(Wall and Desk) for 2012 is now available. The theme of this year's calendar is Best Friends. It is a celebration of the bond that street dogs have developed with other living beings � be it other dogs, cats, and of course�people.

The calendar is available at various outlets in Mumbai.(Please see given below). It can also be couriered to various cities outside Mumbai (check with us on the courier costs depending on the no and type). It is priced at Rs 150 (Wall and Desk) as a donation towards WSD's sterilisation, immunization and health care programmes.

The WSD Calendar for 2012 is inspired by Julie from the Oval Maidan. Julie�s life truly epitomized what friendship is all about. Providing a gentle haven where the other can be relaxed and feel safe. Being together without needing to pretend. Loving another person in spite of flaws and imperfections.

Julie got along famously with the pets that came to the Oval and the strays that lived there. She did not distinguish between the pedigreed and the pariah. She embraced them all with the joie de vivre that was so characteristic of her.

As you flip through the pages of this calendar, you will be moved by the uplifting stories that tell of the unconditional love and devotion shared among friends (on twos and fours!)

So come, join the Best Friends as they sing their �Song of Friendship�
To order a calendar, E-mail: wsdindia@gmail.com or you can buy them from the list of outlets given below.
Mumbai

South Mumbai

Colaba and Kala Ghoda

WSD Office: C/o Mr F. Broacha, 2nd Flr, Yeshwant Chambers, B.Bharucha Marg, Near Fab India, Kala Ghoda, Mumbai 23 Tel : 64222838

Rhythm House : 40, K. Dubash Marg (Rampart Row), Kala Ghoda, Mumbai 400023. Tel: 4322 2727

Greenfields : Army Navy Building ( back entrance), Behind Westside, Kala Ghoda, Mumbai 23. Tel : 22853784

Churchgate

Dr Leena Dalal�s Clinic :Green Fields, Opposite Oval Maidan, Churchgate, Mumbai 21 Tel: 66153497

Kemps Corner

Ibrahim�s Pet Shop : Kemps Corner, Mumbai Tel: 23806278

Tardeo

Pawfect : Shop no AS 10, Forjett Street, Anand Nagar building , Tardeo, Mumbai. Tel : 64463129

Central Mumbai

Blue Frog : Mathuradas Mills Compound, NM Joshi Marg, Lower Parel, Opposite Kamala Mills Compound, Entrance From Tulsi Pipe Rd Mumbai, Maharashtra 400013 Tel : 40332300

Dr Makrand Chavan�s Clinic : Shop No 1, Matoshree Tower, Kohinoor Mills Lane, Shivaji Park, Dadar Mumbai- 28 Tel: 24380756

Western Suburbs
Bandra

Paws and Furs : Shop No 3, Kailash,156, Waterfield Road, Bandra, Mumbai. Tel: 66990858

Tailwaggers : 16th Road, Behind Hawaian Shack, Bandra, Mumbai. Tel: 9820127572

Khar

Dawgz : B4, Snowhite CHS, Ground Floor, 18th Road, Opposite Fabindia on Khar Danda Road, Khar (W), Mumbai. Tel 26056810

Vile Parle
Pet Range : Shop No 4, Saroj Building, Opposite Grasshopper Restaurant, Near Nanavati Hospital, Vile Parle, Mumbai 400 056.

For more info: visit http://www.wsdindia.org/

Purani Jeans - Radio Mirchi

This is one FM program that I wish I could listen to right from 9pm till 1am. Sure, it plays songs from the Golden Era. But that is just one reason. Another one is that when you tune in to this program, it gives a nice feeling that you are listening to it along with many others across the country who share your affinity for songs from that era. There is no doubt that RJ Anmol is doing an excellent job of anchoring it.

Moreover, it feels immensely good to see that this audience not only includes people from all walks of life but also spans across generations. Just the other day, a person close to retirement requested that the song 'सौ साल पहले मुझे तुमसे प्यार था' be played for his dear wife. I am sure all those who heard that request must have smiled. Then yesterday there was a student who told Anmol that he would like to work on this program with him. The fact that the music that was composed in the 60s and 70s is liked by today's generation is a glowing tribute to those who were instrumental in producing it.

BTW, Purani Jeans is featuring a special program on the late actor Dev Anand this whole week from 9pm to 10pm. Today is the last day of it. So don't forget to tune in.

अ प्रिन्सेस रिमेम्बर्स

कूचबिहारमधल्या बालपणाची एक झपाटणारी आठवण म्हणजे जंगलातली दिवसभराची शिकार संपवून, दमूनभागून हत्तीच्या पाठीवरून घरी परत येणं. संध्याकाळ व्हायला आलेली. मन थरारक धाड्साने उल्हसित झालेलं. मोहरीच्या फ़ुलांचा गंध हवेत कोंदलेला. दुरून कुठून तरी हवेवर तरंगत येणारे बासरीचे सूर. उत्तरेकडे दूरवर स्वच्छ संधीप्रकाशात अजूनही दिसणारं हिमालयाचं शुभ्र अर्धवर्तुळ.

हा परिच्छेद आहे "अ प्रिन्सेस रिमेम्बर्स" ह्या जयपूरच्या महाराणी गायत्रीदेवी ह्यांच्या आशा कर्दळे ह्यांनी अनुवादित केलेल्या आत्मकथनातला. इथे पोस्टण्याचं कारण म्हणजे नुकतंच मी ते पुस्तक वाचलं तेव्हा मला तो खूप आवडला. कालौघात वाहून गेलेल्या एका काळाच्या ह्या वर्णनाने जवळजवळ एक शतकानंतर त्याबद्दल वाचणाया मला वेडच लावलं. टाईम मशिन असतं तर तेव्हाच्या कूचबिहारमधे जायला मला नक्की आवडलं असतं. राजकुमारी बनण्याचं मुलीचं स्वप्नाळू वयात एक स्वप्न असतं तेच जणू इथे साकार झाल्यासारखं वाटतं. :-)

तसं हे छोटंसंच आत्मचरित्र. बडोद्याचं आजोळ, कूचबिहार हे वडिलांचं घर आणि लग्न झाल्यावर जयपूर अश्या तीन ठिकाणच्या संस्थानाचा परिचय आपल्याला त्यातून होतो. भव्य राजवाडे, त्यातले अनेक नोकर, संस्थानिकांची आणि त्यांच्या कुटुंबियांची बडदास्त, त्यांची संपत्ती ह्यांची वर्णनं वाचून खरंच खूप आश्चर्य वाटतं. थोडासा हेवाही वाटतोच. जयपूरच्या महाराजाच्या प्रेमात पडून त्याची तिसरी महाराणी व्हायला गायत्रीदेवी तयार झाल्या ह्याचंही आश्चर्य वाटतं. गोषात रहाणाया स्त्रियांचं जीवनही बरंच व्यस्त असे हे त्यांचं मत मात्र मला तितकंस पटलं नाही.

४७ साली स्वातंत्र्य मिळाल्यावर संस्थानं खालसा झाली त्याबद्दलचा तपशील फ़ार तोकडा वाटला. गायत्रीदेवी म्हणतात त्याप्रमाणे सर्वच राजपुत्रांनी देशाच्या हिताचा विचार करून विलिनीकरणाचा निर्णय घेतला असं नाही हे इतिहास सांगतो. सरदार वल्लभभाई पटेलांना बळाचा वापर करावाच लागला. पण त्याबद्दल पुस्तकात फ़ारसा उल्लेख नाही हे खटकतं. पूर्वापार चालत आलेली सत्ता गमावणं, आपल्या खाजगी मालकीच्या राजवाड्यांचं हॊटेलात रुपांतर झालेलं पहायला लागणं हे अत्यंत क्लेशकारक असणार ह्यात वादाचा मुद्दाच नाही. तरी पण हाताखालच्या आश्रितांना भविष्यातही आधार देता यावा म्हणून संस्थानिकांचे तनखे चालू रहावेत हा विचार निदान मला तरी पटला नाही. अर्थात पुस्तकात उल्लेख केल्याप्रमाणे सुरुवातीला तसं मान्य करून आणि घटनेत नमूद केलं असतानाही भारत सरकारने नंतर त्यावर घूमजाव केलं असेल तर ते अत्यंत दुर्देवी आहे. संस्थानिकांना राजदूत म्हणून परराष्ट्र खात्यात सामावून घेणं आणि तिथे त्यांच्या अनुभवाचा फ़ायदा करून घेणं हे शहाणपणाचं झालं असतं असं वाटतं. तरी ’उडदामाजी काळे गोरे’ ह्या न्यायाने सर्वच संस्थानिकांचा, विशेषत: ज्यांची राज्यं बळाचा वापर करून खालसा करून घ्यावी लागली अश्यांचा, सरकारकडे पाहण्याचा दृष्टीकोण स्वच्छ नसणारच. गायत्रीदेवींची ह्याबाबतची मतं एकांगी वाटतात, संस्थानिक सगळे चांगले आणि सरकार तेव्हढं वाईट हा ग्रह दूषित खरा पण अपरिहार्य आहे हे तितकंचं खरं.

आणीबाणीचं मात्र अत्यंत विदारक चित्र पुस्तकात आहे. भारतावर अशीही वेळ येऊन गेली हे वाचूनही खरं वाटत नाही. त्यांच्या एका राजवाड्यातल्या वस्तू खूप आहेत म्हणून कवडीमोलाने लिलावात विकल्या गेल्या ह्याचं गायत्रीदेवींबरोबरच मलाही दु:ख झालं.

एकंदरीत स्वतंत्र भारतात आणि येणाया आधुनिक जगात देशभर विखुरलेल्या संस्थानांना भविष्य नव्हतं ही वस्तुस्थिती असली तरी हे राजेरजवाड्यांचं जग नामशेष झालं ह्याचं मनाच्या एका कोपयात का होईना पण वाईट वाटलं. कालाय तस्मै नम:, दुसरं काय?