Laughing at your own mistakes can lengthen your life - Shakespeare Laughing at your wife's mistakes can shorten your life - Shakespeare's wife

जिथे सागरा धरणी मिळते.....

Bizarre Signboards #4

फुल खिले है गुलशन गुलशन

हाथी घोडा पालखी जय कन्हैयालालकी

अजून नाही जागी राधा
अजून नाही जागे गोकुळ
अश्या अवेळी पैलतीरावर
आज घुमे कां पावा मंजुळ

मावळतीवर चंद्र केशरी
पहाटवारा भवती भणभण
अर्ध्या पाण्यामध्ये उभी ती
तिथेच टाकुनी अपुले तनमन

विश्वची अवघे ओठा लावून
कुब्जा प्याली तो मुरलीरव
डोळ्यामधले थेंब सुखाचे
हे माझ्यास्तव, हे माझ्यास्तव


डॉक्टर राजेंद्र बर्वे ह्यांच्या 'मनमोराचा पिसारा' ह्या लोकसत्तातल्या सदरात इंदिरा संतांच्या कवितेवरच्या गाण्याच्या ह्या ओळी काल वाचल्या आणि त्यांनी सदरात म्हटलंय तसंच वाटून गेलं. कृष्णाची सावळी पावलं तिथे फिरली तेव्हा मीही तिथे असेन का? गोपकुलातली कोणी म्हणून, गोकुळाच्या गोधनातली एखादी गाय म्हणून? निदान ज्याच्याखाली रास रंगला त्या कदंब वृक्षाची एखादी फांदी म्हणून तरी?  तसंच असावं नाहीतर वाहनाचे हॉर्न्स, लोकांचा कोलाहल, माझ्याच मनातले अव्याहत चाललेले विचार सगळ्या सगळ्याना पार करून एखाद्या बासरी विकणार्याच्या बासरीचे सूर मला सरत्या संध्याकाळी स्पष्ट कसे ऐकू येतात? का हुरहूर लावतात? एका हातात बासरी घेतलेलं, दुसरा हात मडक्यातल्या लोण्यात घातलेलं, डोक्यावर मोरपिसाचा मुकुट घातलेलं कृष्णाचं हसरं बाळरूप का मोह पाडतं?

माझ्याकडे उत्तर नाहीये आणि आहे पण. जगण्याच्या धबडग्यात त्याची गीता वाचायचा केलेला निश्चय हरवून गेला होता. आता पुन्हा सुरुवात करायला हवी. आजच्यापेक्षा अधिक चांगला मुहूर्त कुठे मिळणार? गीतेच्या पानापानांतून जसा तो मला कळेल तशीच मीही त्याला कळेनच की.

तू जिसे चाहे वैसी नही मै
हा तेरी राधा जैसी नही मै
फिरभी हू कैसी, कैसी नही मै
कृष्णा, मोहे देख तो ले एक बार
कान्हा कान्हा आण पडी मै तेरे द्वार

Chicken Sausages/ Broccoli in Honey Barbeque Sauce

Lately, I have become an ardent fan of American Garden's Honey Barbeque Sauce. Earlier, the mere sight of sausages used to drive me up the wall. The notion of actually eating them was unthinkable. Then I discovered Suguna's sausages (I eat only chicken ones!). If marriages are made in heaven, then these two must have been matched up there for sure. Here is the recipe which has turned into comfort food in no time:

Heat oil and slice Suguna's chicken sausages in thin round pieces. Add finely chopped garlic to oil and follow it up with finely sliced onions. Saute. Add strips of green capsicum. You can also add tomato slices, if you want. Put in finely chopped green chillies. Then add Suguna's sausages (these are precooked by the way). Saute them a bit. Then add Honey Barbeque Sauce and a little chilli sauce (only if you like spicy food). You can also add ketchup and soya sauce, if you want. Sprinkle mixed herbs and some ground black pepper. Finally, add salt and toss it all up. Serve hot.

The sauce does wonders with boiled brocolli as well. The recipe is the same as above except that I don't add capsicum or tomatoes (and of course, add brocolli instead of sausages!) to it.

After eating Khao Soi at Noodle Bar and Asia 7 in High Street Phoenix, I searched on the net for its recipe. Looked like Thai Red Curry Paste and coconut milk are the main ingredients. I was under the impression that I will get Thai Red Curry Paste easily at the local supermarkets. After all, they do store stuff like Oyster Sauce and Fish Sauce which were once considered to be exotic. But I was wrong. Both the neighborhood supermarkets didn't stock it. Oh well, maybe I can make it fresh - the budding chef within me said. So I checked the recipe for it. Galangal - I can substitute ginger for it, shallots - easy to get and shrimp paste - oh no! So I was back to square one - searching for Thai Red Curry Paste that is. A trip to High Street Phoenix wasn't on the cards in near future. I was crestfallen.

And then I thought of Godrej Nature's Basket outlet at Worli.I checked out every inch of the shelves laden with a variety of spices, pastes and sauces. No Thai Red Curry Paste! I was about to give up when i decided to check just one more time before heading out. There it was! I almost wept with joy :-)

I am going to use it this weekend to try out the recipe. I hope it turns out to be worth the effort!

मराठी नाटकं शनिवार-रविवारी सुध्दा दुपारी ४-४:३० वाजता का असतात ह्याचं उत्तर कोणाकडे आहे काय?  नाटक बघायची कितीही इच्छा असली तरी भरभर जेवून डोळ्यांवर झोप येत असताना धावतपळत नाट्यगृहाकडे जायचं ही कल्पनाच मला असह्य होते. सोमवार ते शुक्रवार धावपळीत गेल्यावर निदान विकेन्डला तरी सावकाश जेवून दुपारी आरामात झोप काढून मग मस्त गरमगरम चहा घेऊन ६-६:३० वाजता एखादं सुरेख नाटक बघायला जावं असं वाटणारी मी एकटीच आहे की काय? :-(

कापूसकोंड्याची गोष्ट

मला वाटतं झी मराठीवरच्या "एका लग्नाची दुसरी गोष्ट" ह्या सिरीयलला हे नाव अधिक शोभून दिसलं असतं. घना आणि राधाच्या contract marriage पासून सुरु झालेली ही गोष्ट मारुतीच्या शेपटाप्रमाणे वाढतच चालली आहे. खरं तर एव्हाना विनोदी बाज सोडून हा विषय गंभीरपणे हाताळायला सुरुवात करायला हवी होती. पण अजूनही जरा गंभीर संवाद सुरु झाले की कुहू, प्रभात, वल्लभकाका, वल्लीकाकू, दिग्याकाका आणि सुप्रीयाकाकू ह्याच्यापैकी कोणीतरी एक येऊन काहीतरी विनोदी (!) बोलतं. वल्लीकाकूचं 'मला ना खूप टेन्शन आलंय' आणि घनाच्या आईचं 'अहो, काय झालंय?' ऐकून मला वैताग आला. त्यांना हे संवाद म्हणताना कसा येत नाही हे त्या दोघीच जाणोत. कालच्या एपिसोडमध्ये तर कुहुच्या गायनाचा कार्यक्रम झाला. अरे, कथानक काय, तुम्ही दाखवताय काय?

राधाच्या व्यक्तिरेखेची तर मला आजकाल फार चीड येतेय. मुळात तिचं हे contract marriage करणं मला पटलं नव्हतं. स्वत:च्या पायावर उभी असलेली मुलगी ही. केवळ वडिलांचा लकडा थांबवण्यासाठी लग्न करेल? कशाला? 'नाही करायचं मला लग्न' असं म्हटलं असतं तिने तर वडिलांनी काय जबरदस्तीने बोहोल्यावर चढवलं असतं का? आणि आता जो मुलगा लहानपणच्या मैत्रिणीला, जी आता ह्या जगातसुध्दा नाही, तिने म्हटलं म्हणून अमेरिकेला जायचं म्हणतोय, तुझ्यावर माझं प्रेम नाहीये म्हणतोय आणि एकूणातच अतिशय स्वार्थी आहे. त्याच्यावर प्रेम करत राहून ही आपली फरपट करून घेतेय? हिला काही स्वाभिमान आहे की नाही? घनाला जर आपल्या घरच्या लोकांना सांगायची हिम्मत नाही तर हिने तोंड उघडून कां सांगितलं नाही? सगळं सगळं स्पष्ट सांगून डिव्होर्स पेपर्सवर सही करून ते घनाच्या हातात देऊन आणि मंगळसूत्र त्याच्या तोंडावर मारून निघून गेलेली राधा पहायला मला जास्त आवडली असती. पण ही बसली आहे मंगळागौरीची पूजा करत. मग स्वत:च्याच माहेरी 'आज इथे राहू का?' म्हणून केविलवाणा चेहेरा करून विचारायची वेळ आली.

चार दिवसांनी घना काय दिवे लावणार आहे देव जाणे. ऑगस्टअखेर पर्यंत मालिका संपली तरी हत्तीवरून साखर वाटावी लागेल. :-)

I am convinced beyond any reasonable doubt that the driver of the cab that dropped me at the office today was Michael Schumacher's long-lost brother. He seemed determined to take me to my destination in record time.

On the way, he practically ignored the fact that there is such a thing as brakes in the vehicle. He noticed cars in the front only when he was inches away from their rear bumper. And I doubt if he ever as much as glanced at the rear view or side mirrors.

Poor me sitting in the back had only 2 options – to yell at him to go slow or to keep quiet and trust God Almighty. I chose the later as I listened to a steady stream of songs from the Golden Era to calm my frayed nerves.

So when the cab halted at the front door of the office, I almost jumped out and ran inside. Wish I had noted down the cab's number though. I don't particularly care for an encore.:-)

Law Of Smiling

Any Smile that has been Smiled can be Resmiled if the Smiler and the Smilee agree that the Smile which was Smiled was a damn sweet Smile

(Forwarded)

Ashish Book Center's Book Fair

Venue: Sunderbai Hall, New Marine Lines, Behind Income Tax Office, Mumbai

Date: 2 August to 20 August

The frequency might vary but most of us salaried folks do think about turning one of our hobbies or skills into a business. Then we wonder if anyone has actually done that – chucked a well-paying secure job and ventured into launching his/her own venture. A series by Mint opened my eyes to a whole new world of such people, mostly in their 20s and 30s who have done exactly that.

Here's a link to some of the ventures:

http://www.aporv.com/

http://www.grow-trees.com/

https://www.rubbabu.com/